2024-03-29T08:34:02Z
https://ppt.basu.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=454
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
اثر اسید سالیسیلیک بر رشد و گلدهی گیاه همیشهبهار (Calendula officinalis) تحت تنش دمای بالا
طیبه
نازدار
علی
تهرانی فر
سیدحسین
نعمتی
احمد
نظامی
لیلا
سمیعی
باتوجه به افزایش دمای کره زمین، ارائه راهکارهایی جهت بهبود تحمل گیاهان به تنش گرما ضروری به نظر میرسد. بهمنظور بررسی اثر اسید سالیسیلیک (SA) بر صفات رویشی و زینتی گیاه همیشهبهار (Calendula officinalis) تحت تنش دمای بالا، آزمایشی بهصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار تحت شرایط گلخانهای در سال 1394 انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل رقم بهعنوان فاکتور اول در دو سطح (Candyman و Zen) و کاربرد غلظتهای مختلف اسید سالیسیلیک بهعنوان فاکتور دوم در چهار سطح (25/0، 5/0، یک میلیمولار و شاهد) بودند. نتایج نشان داد که در شرایط تنش دمای بالا، محلولپاشی برگی SA موجب بهبود صفات مورفولوژیکی اندازهگیری شده، به استثنای ارتفاع و تعداد برگ تا اولین گل، تعداد روز تا گلدهی و وزن خشک گل گیاه همیشه بهار گردید. براساس نتایج، بیشترین میانگین اکثر صفات، در سطح اسید سالیسیلیک 25/0 میلیمولار حاصل شد، بهطوریکه این غلظت باعث بهبود میزان سطح برگ (21%)، وزن تر و خشک اندام هوایی (بهترتیب 15 و 16 درصد)، تعداد گل (42 درصد)، ماندگاری گل (19 درصد) و وزنتر گل (43 درصد) نسبت به شاهد گردید. تفاوت معنیداری بین اثر متقابل رقم و تیمار اسید سالیسیلیک روی ویژگیهای اندازهگیری شده وجود نداشت.
رقم
زینتی
گرما
محلولپاشی برگی
مورفولوژی
2019
11
22
1
13
https://ppt.basu.ac.ir/article_3678_63295139f6002042ba1251790f229087.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
تأثیر طول دوره انبارمانی و منطقهی کاشت بر خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی میوه سیب (Malus domestica Borkh.) رقم گرانی اسمیت
لطیفه
فیروز بخت
داود
بخشی
محمود
قاسم نژاد
رقیه
هدایتی
بررسی و شناخت روند تغییرات شاخصهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی میوه در طول دوره نگهداری در انبار سرد، بهخصوص در مناطق عمده تولید، منجر به مدیریت موفق و اقتصادی انبارمانی و عرضه میوه با کیفیت به بازار میشود. مطالعه حاضر، در سال 1393 بهمنظور مقایسه عمر انبارمانی میوه سیب رقم گرانی اسمیت تولید شده در دو منطقه مهم آبیک استان البرز و خرمدشت تاکستان استان قزوین با ارتفاع متفاوت از سطح دریا صورت گرفت. میوهها در هر دو منطقه ۱۶۰ روز پس از مرحله تمام گل برداشت و در چهار مرحله شامل: قبل از انبار و 1، 2 و3 ماه پس از نگهداری در انبار سرد مورد ارزیابی واقع شدند. باتوجه به نتایج، تفاوت معنیداری بین دو منطقه در اکثر شاخصهای کیفی موردبررسی وجود داشت. حداکثر سفتی بافت (04/9 کیلوگرم بر مترمربع) در میوههای انبار شده منطقه آبیک مشاهده شد. بیشترین میزان فنل کل (22/5 میلیگرم در 1 گرم وزنتر) و فعالیت آنتیاکسیدانی پوست میوه (10/84 درصد) مربوط به منطقه آبیک قبل از انبار بود. حداکثر فعالیت آنزیم پراکسیداز (67/9 میکرومول در 1 گرم وزنتر در دقیقه) در منطقه خرمدشت و حداقل فعالیت این آنزیم (78/0 میکرومول در 1 گرم وزنتر در دقیقه) در منطقه آبیک مشاهده گردید. در نتیجه کشت سیب ’گرانی اسمیت‘ در مناطق دشت نزدیک به دامنه کوه، منجر به بهبود شاخصهای کیفی میوه مانند سفتی، طعم و ارزش غذایی و بهدنبال آن افزایش - انبارمانی شد.
فنل کل ظرفیت آنتیاکسیدانی انبار سرد فعالیت آنزیم پراکسیداز
2019
11
22
15
27
https://ppt.basu.ac.ir/article_3679_b272d0e5035e6a491e6d0d46420a8a3a.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
تغییرات فیزیولوژیکی و عملکرد ناشی از تأخیر در آبیاری در سورگوم اسپیدفید و ارقام ارزن
محمد
صفائی طرقبه
آرمان
آذری
حسین
دشتی
شهاب
مداح حسینی
بهمنظور ارزیابی تحمل به خشکی سه رقم ارزن و یک رقم سورگوم، آزمایشی بهصورت کرتهای دوبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل سه دور آبیاری پس از 80 (شاهد)، 120 و 160 میلیمتر تبخیر از تشت تبخیر کلاس آ، عامل فرعی شامل چهار رقم سورگوم (Sorghum bicolor cv. Speedfeed)، ارزن باستان (Setaria italica cv. Bastan)، ارزن پیشاهنگ (Panicum miliaceum cv. Pishahang) و ارزن نوتریفید (Pennisetum americanum cv. Nutrifeed) و عامل فرعی بهعنوان زمان نمونهبرداری از برگ پرچم شامل سه مرحلهی قبل، یک و سه روز بعد از آبیاری بود. تأخیر در آبیاری علاوهبر کاهش رنگیزههای برگ و عملکرد علوفه، باعث افزایش پرولین، ساکارز و قندهای محلول برگ گردید. تداوم اثرات تنش خشکی در روزهای بعد از آبیاری نیز مشاهده شد. براساس نتایج، برای ارقام موردمطالعه، دور آبیاری تا سطح 120 و 160 میلیمتر تبخیر، بهترتیب تنش خشکی محدود و شدید را ایجاد کرد. حداقل زمان برای جبران اثرات تنش خشکی با شدت محدود، 3 روز بعد از آبیاری بود. در هر دور آبیاری، سورگوم اسپیدفید بیشترین عملکرد را تولید کرد. حداکثر عملکرد خشک علوفه نیز از دور آبیاری شاهد و سورگوم اسپیدفید (9376 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد. پرولین و ساکارز برگ بهعنوان تنظیمکننده اسمزی، با عملکرد علوفه همبستگی مثبت داشتند. همچنین سورگوم اسپیدفید دارای قدرت تطابقپذیری بیشتری بود و بعد از انجام آبیاری، سریعتر از ارقام ارزن موردمطالعه خسارتهای وارده را ترمیم کرد.
دور آبیاری
خشکی
پرولین
ساکارز
2019
11
22
29
42
https://ppt.basu.ac.ir/article_3680_63a58be1f1c6dc419004ae0875d3469c.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
ارزیابی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپهای برنج تحت اقلیم مرطوب شمالی ایران
خداداد
مصطفوی
سیدصادق
حسینی ایمنی
مجید
حاجیمحمد علیجهرمی
هدف این پژوهش مطالعه میزان پایداری و سازگاری 12 لاین امیدبخش برنج بههمراه دو رقم شاهد (فجر و ندا) بود. ژنوتیپها طی سه سال زراعی (90-1389، 91-1390 و 92-1391) در سه منطقه آمل، ساری و تنکابن در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار ارزیابی شدند. در این تحقیق از آمارههای واریانس محیطی رومر، ضریب تغییرات فرنسیس و کاننبرگ، اکووالانس ریک، واریانس پایداری شوکلا، ارزش پایداری امی، واریانس درون مکانی لینز و بینز، ضریب تغییرات درون مکانی و روش رگرسیون تای جهت بررسی پایداری عملکرد دانه لاینها استفاده شد. براساس نتایج آماره واریانس محیطی رومر و ضریب تغییرات، لاینهای 7، 9 و رقم ندا پایدار و عملکرد قابل قبولی نشان دادند. طبق نتایج روشهای واریانس پایداری شوکلا و اکووالانس ریک و نیز عملکرد دانه، لاینهای شماره 1، 7، 9، 12 و رقم فجر بهترین ژنوتیپها بودند. آمارههای واریانس درون مکانی و ضریب تغییرات درون مکانی لین و بینز نشان داد که لاینهای 10، 7 و 1 پایدارترین ژنوتیپها بودند. براساس ارزش پایداری امی، لاینهای 1، 2، 4، 7 و 12 و رقم ندا بیشترین پایداری و عملکرد را به خود اختصاص دادند. نتایج رگرسیون تای نیز نشان داد که لاینهای 7، 9 و 12 و ارقام فجر و ندا بهترین ژنوتیپها از نظر پایداری و عملکرد بودند. در مجموع، براساس نتایج روشهای مختلف، لاینهای 7 و 9 و رقم فجر پایداری عملکرد بالایی را نشان دادند و و از نظر عملکرد نیز بهترتیب برابر با 44/6032، 59/5879 و 81/5755 کیلوگرم در هکتار، دارای عملکرد بیشتری از میانگین ژنوتیپها بودند.
اثر متقابل ژنوتیپ و محیط
عملکرد دانه
تجزیه پایداری
آمارههای پایداری
2019
11
22
43
56
https://ppt.basu.ac.ir/article_3681_948a7ff59939d5060d3613f7bb43ebe2.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
ارزیابی ویژگیهای فندقه در نژادگانهای برتر گردوی کلکسیون ذخایر ژنتیکی استهبان
یوسف علی
سعادت
پرویز
زندی
علیرضا
عباسی
لیلا
سیاح
عباس
نعمتی
هدف این پژوهش، ارزیابی ویژگیهای 110 نژادگان برتر گردو در ایستگاه تحقیقات درختان چندمنظوره استهبان بود. ویژگیهای ظاهری فندقه، ضخامت پوسته چوبی، وزن فندقه، وزن مغز، درصد مغز، رنگ مغز، میزان گوشتی بودن مغز، پرشدن کامل فندقه، آسانی جدا شدن مغز از پوسته چوبی مهمترین ویژگیهای مورد ارزیابی بودند. نتایج نشان داد که میانگین وزن هر فندقه با پوسته چوبی از 4/7 تا 9/17 گرم، میانگین وزن مغز هر فندقه از 7/3 تا 2/8 گرم و درصد مغز از 6/35 تا 6/60 متغیر و شاخص گرد بودن از 73/0 تا 08/1 متفاوت بود. رنگ مغز و رنگ پوسته چوبی بهترتیب در 2/68 و 4/56 درصد نژادگانها روشن، جدا شدن مغز از پوست در 4/56 درصد نژادگانها راحت، پر بودن مغز در 9/50 درصد نژادگانها خوب و گوشتی بودن مغز در 70 درصد نژادگانها متوسط بود. وزن متوسط مغز هر فندقه همبستگی مثبت و معنیداری با طول، قطر، پهنا و وزن متوسط هر فندقه نشان داد. ضریب همبستگی بین درصد مغز و وزن مغز در هر فندقه (439/0)، درصد مغز و پر بودن فندقه (253/0)، همچنین درصد مغز و گوشتی بودن مغز (224/0)، مثبت و معنیدار بود. بر اساس شاخصهای ارزیابی شده، نژادگانهای 5، 7، 8، 15، 23، 29، 34، 42، 49، 107، 108 و 109 بهعنوان نژادگانهای امیدبخش برای تولید گردو پیشنهاد میشوند.
وزن مغز
درصد مغز
شاخص گردبودن
ضخامت پوسته چوبی
2019
11
22
57
71
https://ppt.basu.ac.ir/article_3682_78895923abfa810b1049ed9fbef69108.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
تنوع صفات مرتبط با عملکرد، مورفولوژی گل و زندهمانی دانههای گرده برخی از گونههای آویشن ایرانی
مریم
گل آبادی
ندا
زاغیان
حسین
زینلی
در این تحقیق 16 توده از گونههای مختلف آویشن در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان از نظر صفات مورفولوژیکی وصفات مرتبط با گل (ارتفاع بوته و قطر تاج پوش، طول پرچم و مادگی، طول و عرض برگ، وزن خشک، وزن هزاردانه، روز تا گلدهی، طول گل، تعداد پرچم، درصد زندهمانی گرده) موردارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنیداری را برای این صفات در بین گونههای موردمطالعه نشان داد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین میزان وزن خشک بوته متعلق به گونهی Thymus kotschyanus از استان آذربایجانغربی بود. بنابراین، درصورتی که هدف از برنامه بهنژادی افزایش وزن خشک بوته باشد، این ژنوتیپ مناسب است. مطالعه همبستگی بین صفات مشخص نمود که وزن خشک بوته با صفات وزن هزاردانه و درصد زندهمانی گرده ارتباط منفی و معنیداری داشت. نتایج تجزیه رگرسیون مرحلهای نشان داد که صفاتی مانند طول گل، تعداد و طول پرچم، قطر بزرگ تاج پوش، درصد زندهمانی گرده و وزن هزاردانه بیشترین تغییرات وزن خشک بوته را توجیه نمود و بنابراین بهعنوان مهمترین اجزاء عملکرد بوته مطرح شدند. نتایج تجزیه خوشهای توانست گونههای موردمطالعه را در 4 گروه مجزا تفکیک نماید. نتایج نشان داد که گروههای حاصله از پراکندگی جغرافیایی تبعیت نمیکنند.
وزن خشک
وزن هزاردانه
قطر تاج پوش
طول پرچم
2019
11
22
73
85
https://ppt.basu.ac.ir/article_3683_8125022f8b340714ca7a75fc19225c7a.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
تأثیر کنسانتره کود مرغ بر فعالیت آنتیاکسیدانی و متابولیتهای ثانویه زعفران (Crocus sativus L.)
محمد حسین
امینی فرد
زهره
قلی زاده
بهمنظور بررسی اثر سطوح مختلف کنسانتره کود مرغی بر خصوصیات کیفی زعفران (Crocus sativus L.)، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در سال زراعی 1394-1393 اجرا گردید. فاکتور آزمایشی شامل سطوح مختلف کنسانتره کود مرغی (صفر، پنج، 10 و 15 تن در هکتار) بود. براساس نتایج بهدستآمده، تیمار کودی اثر معنیداری بر میزان فنل و آنتوسیانین گلبرگ و مواد مؤثره کلاله زعفران (کروسین، پیکروکروسین و سافرانال) داشت، بهطوریکه بالاترین مقادیر فنل کل و آنتوسیانین (بهترتیب، 078/9 و 70/26 میلیگرم در صد گرم وزن خشک) از تیمار پنج تن کنسانتره کود مرغ در هکتار حاصل شد، اما فعالیت آنتیاکسیدانی گلبرگ تحت تأثیر کود قرار نگرفت. همچنین بیشترین محتوی کروسین به میزان 24/86 درصد از تیمار 15 تن در هکتار، پیکروکروسین به میزان 53/65 درصد از تیمار 10 تن در هکتار و سافرانال به میزان 92/29 درصد از تیمار پنج تن در هکتار کنسانتره کود مرغ حاصل شد که بهترتیب 57، 81 و 29 درصد بالاتر از تیمار شاهد بودند. ولی، بین سطوح پنج، 10 و 15 تن در هکتار در این صفات، تفاوت معنیداری یافت نشد. بنابراین، نتایج نشان داد که کنسانتره کود مرغ (پنج تن در هکتار) اثرات سودمندی بر ترکیبات آنتی اکسیدانی و مواد مؤثره زعفران داشت.
زعفران
آنتیاکسیدان
کود آلی
کروسین
پیکروکروسین
2019
11
22
87
95
https://ppt.basu.ac.ir/article_3684_f3bba181c654560f08ee8e2545d26fb7.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
اثر پوشش خوراکی چیتوزان و اسانس آویشن بر عمر پس از برداشت انگور رقم "شاهرودی"
مریم
دهستانی اردکانی
یونس
مستوفی
در پژوهش حاضر، اثر چیتوزان، اسانس آویشن و ترکیب آنها بر زمان ماندگاری پس از برداشت و کیفیت انگور رقم "شاهرودی" موردبررسی قرار گرفت. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. میوههای انگور با محلول 5/0 و 1 درصد (وزنی به حجمی) چیتوزان، 150 و 300 میکرولیتر در لیتر اسانس آویشن و نیز ترکیب آنها تیمار شدند و میوههای شاهد تیماری دریافت نکردند. برای تهیه محلولهای ترکیبی ابتدا محلول چیتوزان تهیه و پس از آن اسانس آویشن با غلظتهای موردنظر به آن اضافه گردید. انگورها در بستههای 200 گرمی بستهبندی و به انبار °C2±2 و رطوبت نسبی 90 درصد بهمدت 90 روز منتقل شدند. تغییرات در وزن، رنگ، pH، مواد جامد محلول، فساد و فاکتورهای کیفی میوه در فواصل 10 روز یکبار موردارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با گذشت زمان میزان کاهش وزن میوهها، pH،a*، فساد، قهوهای شدن، چروکیدگی و ریزش حبهها افزایش یافت. درحالیکه مواد جامد محلول، سفتی، درخشندگی، b*، رنگ و طعم و بافت میوهها کاهش یافت. تیمارهای چیتوزان و اسانس آویشن بهطور معنیداری میزان کاهش وزن، فساد، تغییرات رنگی، چروکیدگی و ریزش حبهها را کاهش و عطر و طعم و رنگ و کیفیت آنها را در مقایسه با شاهد افزایش دادند. براساس نظر گروه ارزیابی چشایی، میوههای تیمار شده با 1درصد چیتوزان + 150 میکرولیتر در لیتر اسانس آویشن، طعم، رنگ و پذیرش بهتری نسبت به سایر میوهها داشتند. بهطورکلی، چیتوزان، اسانس آویشن و ترکیب آنها توانست ضمن افزایش زمان ماندگاری پس از برداشت انگور، کیفیت آنها را حفظ نماید.
زمان ماندگاری
رنگ
فساد قهوهای شدن
ریزش حبهها
2019
11
22
97
111
https://ppt.basu.ac.ir/article_3685_f8a2deb7109d893ee6f44244b11bd094.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
اثر تاریخ و الگوهای کشت روی برخی ویژگیهای کمی و کیفی و شاخصهای سودمندی کشت مخلوط کلزا (Brassica napus L.) و نخود (Cicer arietinum L.)
محمد
ترکمان
بهرام
میرشکاری
فرهاد
فرح وش
مهرداد
یارنیا
علی اشرف
جعفری
بهمنظور ارزیابی اثرات تاریخ کاشت و الگوهای کشت بر عملکرد و شاخصهای سودمندی کشت مخلوط کلزا (Brassica napus L.) و نخود (Cicer arietinum L.) آزمایشی بهصورت طرح کرتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در سالهای 95-1394 در همدان اجرا شد. عامل اصلی شامل چهار تاریخ کاشت نخود و یک تاریخ کشت کلزا بهصورت: کاشت همزمان کلزا و نخود (30 شهریورماه) و در ادامه کاشت نخود به فواصل20 روز تا 30 آبان بهصورت ردیفی در کرتهای کلزا انجام شد. عامل فرعی نسبتهای مختلف کشت مخلوط کلزا و نخود بهروش جایگزینی براساس 0:100، 25:75، 50:50، 75:25 و 100:0 درصد نخود-کلزا بودند. نتایج نشان داد که تأثیر تیمارهای آزمایشی بر روی اکثر صفات معنیدار بود. در مقایسه تاریخهای کاشت نخود، تاریخهای کاشت اول و آخر بهترتیب کمترین و بیشترین عملکرد بیولوژیک و دانه داشتند. این افزایش عملکرد نخود بهدلیل کشت انتظاری و تحمل بهتر سرمای زمستانه بود. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و دانه هر دو گونه در تیمار کشت خالص بهدست آمد. بااینوجود سودمندی شاخصهای ضریب نسبی تراکم و نسبت برابری زمین در کشت مخلوط بیشتر از کشت خالص بود بهنحویکه در تمام تیمارهای کشت مخلوط نسبت برابری زمین بالاتر از یک بود. بهطورکلی، کارآیی استفاده از زمین در کشت مخلوط 50:50 کلزا و نخود در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود.
عملکرد دانه
پروتئین
روغن
نسبت برابری زمین
2019
11
22
113
126
https://ppt.basu.ac.ir/article_3686_f3659bf50846662af1d278c5fc6d8ad5.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
تأثیر سطوح مختلف شوری و رژیمهای آبیاری روی برخی خصوصیات رشد و کارآیی مصرف آب در ارقام گندم (Triticum aestivum L.)
وحید
اطلسی پاک
امید
بهمنی
سمیرا
افشین نیک
در این تحقیق واکنش دو رقم گندم نان (ارگ و تجن)، به رژیمهای آبیاری (آبیاری کامل و 85 درصد نیاز آبی) و سطوح متفاوت شوری (صفر، 50، 100 و 150 میلیمولار کلریدسدیم) در آزمایشی گلخانهای بهصورت فاکتوریل بر پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. زمانی که برگ چهارم به حداکثر سطح خود رسید، تیمارها اعمال گردیدند. شوری 150 میلیمولار موجب کاهش معنیدار وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه و کارآیی مصرف آب دانه و وزن خشک اندام هوایی گردید. اگرچه کارآیی مصرف آب وزن خشک اندام هوایی و دانه در رقم متحمل ارگ (بهترتیب 9/3 و 97/0 گرم در لیتر در بوته) بیشتر از رقم حساس تجن (8/2 و 85/0 گرم در لیتر در بوته) بود، اما وزن خشک اندام هوایی ارقام تقریباً به یک نسبت کاهش یافت. تیمار کم آبیاری میزان سدیم بافتها را کاهش داد و موجب افزایش نسبت پتاسیم به سدیم برگ پرچم از 73/4 به 33/5 و کارآیی مصرف آب وزن خشک اندام هوایی از 1/3 به 5/3 گرم در لیتر در بوته شد. سطوح 50 و 100 میلیمولار شوری بر عملکرد دانه هر دو رقم بیتأثیر بود. در نهایت شوری 150 میلیمولار در هر دو تیمار آبیاری کامل و کم آبیاری موجب کاهش یکسانی در عملکرد دانه رقم تجن شد، اما بر عملکرد دانه رقم ارگ بیتأثیر بود. ازآنجاکه عملکرد دانه ارقام در سطوح متفاوت شوری تحت تأثیر آبیاری قرار نگرفت، بنابراین هر دو رقم دارای تحمل یکسانی نسبت به تنش اسمزی بودند.
تنش اسمزی
سدیم اندام هوایی
عملکرد
وزن خشک ریشه
2019
11
22
127
143
https://ppt.basu.ac.ir/article_3687_b38952d0a2c21b3c589122530af99388.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
تغییرات دما و تبادلات گازی برگ دانهالهای پسته در پاسخ به کاربرد کائولین (Pistacia vera L.)
مینا
نورزاده نامقی
غلامحسین
داوری نژاد
محمود
شور
محمد
فارسی
علی
مومن
بهمنظور بررسی اثر کائولین بر تبادلات گازی برگ دانهالهای پسته (Pistacia vera L.)، آزمایشی بهصورت کرتهای خرد شده در زمان بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 5 تکرار در سال 1392 در شرایط هوای آزاد انجام شد. غلظت کائولین در چهار سطح (0، 5، 10 و 15 درصد) و نوبت پاشش در سه سطح (یک نوبت، دو نوبت و سه نوبت پاشش) بهصورت فاکتوریل 4×3 بهعنوان فاکتور اصلی و پنج زمان نمونهبرداری بهعنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که غلظتهای 5، 10 و 15 درصد کائولین بهترتیب باعث کاهش 1/1، 2 و 2/2 درجه سانتیگراد دمای برگ در مقایسه با شاهد شدند. اثر ساده نوبت پاشش بر فتوسنتز، هدایت روزنهای و تعرق معنیدار بود و با افزایش بیش از دو نوبت پاشش، این صفات کاهش قابلتوجهی نشان دادند. بیشترین مقدار فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنهای و CO2 بینسلولی از غلظت 5 درصد کائولین بهدست آمد. عملکرد کوانتومی بهترتیب با 89/0 و 87/0 حداکثر و حداقل مقدار را در شاهد و غلظت 15 درصد کائولین به خود اختصاص داد. بهطورکلی، غلظت کائولین 5 درصد در یک و دو نوبت پاشش به علت کاهش اثرات منفی دمای بالا، منجر به افزایش تبادلات گازی برگ نسبت به شاهد شد. با این حال، غلظتهای بالای کائولین (10 و 15 درصد) با وجود کاهش بیشتر دمای برگ، به علت افزایش بیشازحد انعکاس نور در نتیجه لایه ضخیم کائولین بر روی برگ و اختلال فعالیت روزنهها، فتوسنتز دانهالهای پسته را بهطور قابلتوجهی کاهش دادند.
انعکاس نور
عملکرد کوانتومی
فتوسنتز
هدایت روزنهای
2019
11
22
145
155
https://ppt.basu.ac.ir/article_3688_3fa2287ddc07dd800ce9bbf468456f2f.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
اثر مالچ و فواصل آبیاری بر ویژگیهای مورفو- فیزیولوژیکی زیتون رقم سویلانا در شرایط مزرعه
رحمت اله
غلامی
عیسی
ارجی
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر فواصل آبیاری و مالچ بر ویژگیهای مورفو- فیزیولوژیکی درختان 11 ساله زیتون رقم سویلانا در شرایط مزرعه در ایستگاه تحقیقات زیتون دالاهو استان کرمانشاه در سال زراعی1394 اجرا گردید. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل فواصل آبیاری (سه، شش و ده روزه) بود و فاکتور دوم مالچ (پلیاتیلن، کاه و کلش گندم و بدون مالچ) بود. بهمنظور تعیین اثر فواصل آبیاری و مالچ بر زیتون رقم سویلانا در شرایط مزرعه برخی صفات ازجمله رشد و قطر شاخه سال جاری، محتوای نسبی آب برگ، نشت یونی، کلروفیل کل، پرولین آزاد برگ، قندهای محلول، میزان فنل و مالوندیآلدهید ثبت گردید. نتایج نشان داد که، بین تیمارهای مختلف دور آبیاری و مالچ از نظر صفات اندازهگیری شده تفاوت معنیداری وجود داشت. بیشترین میزان رشد و قطر شاخه مربوط به تیمار مالچ کاه وکلش و پلیاتیلن و دور آبیاری سه روزه بود. با افزایش فواصل آبیاری محتوای نسبی آب برگ و میزان کلروفیل کاهش و با کاربرد مالچ کاه وکلش و پلیاتیلن میزان آنها در مقایسه با شرایط بدون مالچ افزایش یافت. از طرفی با افزایش دور آبیاری نشت یونی، پرولین آزاد برگ، قندهای محلول، میزان فنل و مالوندیآلدهید افزایش نشان داد درحالیکه مالچ باعث کاهش این صفات گردید. بر این اساس میتوان با استفاده از مالچهای کاه و کلش و نیز پلیاتیلن دور آبیاری را بدون صدمه به درختان زیتون افزایش داد و از این طریق در مصرف آب آبیاری باغات زیتون صرفهجویی کرد.
پلیاتیلن
کاه و کلش گندم
محتوای نسبی آب برگ
پرولین
2019
11
22
157
166
https://ppt.basu.ac.ir/article_3689_07ce415a36454aba5017436c7c9c16d4.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
اثر سولفوسولفورون، متسولفورون متیل و ترکیبات آللوشیمیایی آفتابگردان بر فعالیت آنزیمها و آنتیاکسیدانهای جودره (Hordeum spantaneum) و یولاف وحشی (Avena fatua)
روزبه
فرهودی
آرزو
صادقی
عادل
مدحج
این پژوهش جهت بررسی اثر کاربرد دو علفکش شیمیایی و عصاره آبی بقایای گیاهی آفتابگردان بر رشد گیاهچه و برخی از ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی علفهای هرز جودره و یولافوحشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد شوشتر در سال 94-1393 و بهصورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل محلولپاشی عصاره اندام هوایی گیاه آفتابگردان با غلظتهای 25، 50، 75 و 100 درصد سولفوسولفورون به میزان 7/27 گرم در هکتار، سولفوسولفورون 75 درصد + متسولفورون- متیل 5 درصد (40 گرم در هکتار) و پاشش با آب (شاهد) بودند. نتایج نشان داد، غلظت مالوندیآلدهید در هر دو علفهرز در تیمارهای علفکش و غلظتهای 100 و 75 درصد آفتابگردان افزایش معنیدار یافت. محلولپاشی عصاره آفتابگردان 75 و 100 درصد و علفکشها باعث افزایش فعالیت آنتیاکسیدانهای کاتالاز، پراکسیداز و گلوتاتیون ردکتاز شد. کمترین فعالیت آنزیم ساکاروز سینتاز (7/2 نانومول در میلیگرم پروتئین در دقیقه) در برگ گیاهچه یولاف وحشی مربوط به تیمار 100 درصد عصاره آفتابگردان بود. در گیاهچه جودره کمترین فعالیت آنزیم ساکاروز سینتاز در واکنش به علفکش سولفوسولفورون و 100 درصد عصاره آفتابگردان مشاهده شد (بهترتیب 6/2 و 4/2 نانومول در میلیگرم پروتئین در دقیقه). بهطورکلی، محلولپاشی عصاره آفتابگردان با غلظتهای 75 و 100 درصد همانند کاربرد علفکشهای شیمیایی باعث تخریب غشای سلولی، کاهش فتوسنتز و کاهش رشد گیاهچههای یولاف وحشی و جودره شد.
ساکاروز سینتاز
کاتالاز
فتوسنتز
مالوندیآلدهید
2019
11
22
167
178
https://ppt.basu.ac.ir/article_3690_d69b4abf004711ccc6b537959ae9d797.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
تأثیر نیتروژن آلی و معدنی بر عملکرد و خصوصیات فیتوشیمیایی دو گونه گزنه در منطقه رامسر
زکیه
ابراهیم قوچی
غلامرضا
محسن آبادی
بهمنظور بررسی تأثیر منابع آلی و معدنی نیتروژن بر عملکرد، صفات مورفولوژیکی و جذب نیتروژن گیاه گزنه، آزمایشی گلدانی در فضای باز در رامسر، استان مازندران در سال 1394 اجرا شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل: گونه گزنه در دو سطح شامل گونههای Urtica piluliferaو Urtica dioica،تیمار کودی در 7 سطح شامل شاهد (بدون کود)،30 و 60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره، کود دامی: 5 و 10 تن در هکتار و مقادیر تلفیقی کود دامی و معدنی: 5/2 تن در هکتار کود دامی + 15 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و 5 تن در هکتار کود دامی +30 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثرات ساده تیمارهای گونه و کود بر همه صفات موردمطالعه و اثر متقابل آنها بر عملکرد خشک اندام هوایی، مقدار فنل و فلاونوئید تأثیر معنیداری داشت. بالاترین عملکرد ماده خشک اندام هوایی (59 گرم در گلدان) از اثر متقابل گونهی Urtica pilulifera و تیمار 5 تن در هکتار کود دامی +30 کیلوگرم در هکتار نیتروژن (کاهش 50 درصدی کود معدنی) بهدست آمد. گونهUrtica pilulifera ویژگیهای رشدو کارآیی مصرف نیتروژن بالاتر و درصد جذب نیتروژن کمتری نسبت به گونهUrtica dioica داشت. بالاترین کارآیی مصرف کود و درصد نیتروژن بهترتیب از تیمارهای 5/2 تن در هکتار کود دامی + 15 کیلوگرم در هکتار نیتروژن (18/3 گرم ماده خشک در گرم نیتروژن) و 60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (76/3 درصد) حاصل شد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که تلفیق کود معدنی و کود دامی بهترین ترکیب برای تولید گزنه بدون کاهش عملکرد است.
کود دامی
اوره
عملکرد
فنل
فلاونوئید
2019
11
22
179
191
https://ppt.basu.ac.ir/article_3691_d23e11506782c95fb809ac29ffc4947c.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
اثر پرایمینگ و تاریخ کاشت بذر بر ویژگیهای رشد گیاه و عملکرد و اجزای عملکرد دانه ذرت سینگل کراس 260 (فجر)
کیوان
بابائی
مهدی
تاجبخش
عادل
سی و سه مرده
جهت ارزیابی اثر تاریخ کاشت و پرایمینگ بذر بر شاخصهای رشد و اجزای عملکرد ذرت سینگل کراس 260، آزمایشی بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سالهای 1392 و 1393 اجرا شد. سه تاریخ کاشت (20 اردیبهشت، 30 اردیبهشت و 9 خرداد) در کرتهای اصلی و شش تیمار پرایمینگ بذر (پرایمینگ با آب شرب شهری، هومیوپاتی اوره، سولفات روی، آب مغناطیسی، آمینول فورته و بذرهای پرایم نشده بهعنوان کنترل) در کرتهای فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد که تیمارهای پرایمینگ آب معمولی، هومیوپاتی اوره و سولفات روی در تاریخ کاشت دوم بیشترین میزان سرعت رشد گیاه را داشتند (بهترتیب 6/31 و 4/29 و 6/33 گرم در مترمربع در روز). بیشترین عملکرد زیستی و عملکرد دانه در تاریخ کاشت دوم، (بهترتیب با19660 و10890 کیلوگرم در هکتار) بهدست آمد. عملکرد دانه در تیمارهای پرایمینگ فوق بهترتیب 18، 15 و 9 درصد بیشتر از شاهد (بدون پرایم) بود. بر اساس نتایج این آزمایش، تیمارهای پرایمینگ بذر با آب معمولی، هومیوپاتی اوره و سولفات روی در تاریخ کاشت دوم موجب بهبود شاخصهای رشد، عملکرد دانه و عملکرد زیستی شدند. همچنین تاریخ کاشت دوم بهعلت داشتن بالاترین عملکرد، مناسبترین تاریخ جهت کاشت ذرت سینگل کراس 260 بود.
آب مغناطیسی
هومیوپاتی اوره
سولفات روی
عملکرد زیستی
2019
11
22
193
209
https://ppt.basu.ac.ir/article_3463_cc392c965cf2ed0987820c0eead4ba65.pdf
دوفصلنامه فنآوری تولیدات گیاهی
2476-6321
2476-6321
1398
11
2
بهینهسازی تهیه و سترون کردن محیطکشت برای تکثیر پینه و باززایی گیاه در سه رقم نیشکر (Saccharum officinarum L.) تجاری ایران
سحر
شامنصوری
محمود
شمیلی
مهرآنا
کوهی دهکردی
آلودگی میکروبی (قارچی و باکتریایی) محیطکشت یکی از مشکلات شایع در ریزازدیادی درون شیشه ای گیاهان است. در پژوهش حاضر دستیابی به بهترین روش سترونسازی و بهینهسازی تهیه محیطکشت برای تکثیر پینه و باززایی گیاه در سه رقم تجاری نیشکر ایران (CP48-103، CP69-1062و CP57-164) مورد مطالعه قرار گرفت. بهمنظور سترونسازی محیطکشت، 12 تیمار در 12 تکرار در یک طرح کاملاً تصادفی برای هر رقم بهطور جداگانه بررسی شد. بهمنظور گزینش بهترین محیطکشت تکثیر پینه، 5 تیمار شامل (2 mg l-1) 2,4-D بههمراه سطوح مختلفBAP در 10 تکرار و برای دستیابی به بهترین محیطکشت باززایی، 15 تیمار در 10 تکرار شامل سطوح متفاوت اکسین و سیتوکنین در طرح کاملاً تصادفی موردبررسی قرار گرفت. تیمار حاوی کاربندازیم دو در هزار (15 دقیقه)، اتانول 70 درصد (50 ثانیه)، هیپوکلریت سدیم 25 درصد (حاوی پنج درصد کلر فعال) به همراه توئین 20 (15 دقیقه) و محیطکشت حاوی سفوتاکسیم (200 پیپیام) و جنتامایسین (پنج پیپیام) با عدم آلودگی در ارقام CP69-1062 وCP57-164 و کمترین درصد آلودگی برای رقم CP48-103 بهترین نتیجه را در سترونسازی بههمراه داشت. در بررسی رشد پینهها، تیمار TC5 شامل (2 mg l-1) 2,4-D + (0.5 mg l-1) BAP + MS بیشترین رشد و تکثیر پینه را نشان داد. پس از گذشت 45-30 روز از کشت پینهها روی محیط باززایی، تیمارهای ( 0.5 mg l-1 Kinetin و(0.5 mg l-1 BAP ، (3 mg l-1 Kinetin و0.5 mg l-1 NAA) و (3 mg l-1 Kinetin و0.1 mg l-1 NAA) بهترتیب در رقمهای CP48-103، CP57-164و CP69-1062 با میانگین 70، 60 و 50 درصد بالاترین درصد باززایی گیاه را بههمراه داشتند.
اکسین
سیتوکینین
کاربندازیم
توئین 20
سفوتاکسیم
جنتامایسین
2019
11
22
211
223
https://ppt.basu.ac.ir/article_3692_51849eee96f4cfd08c14c76a86a6bd77.pdf